Ik vond het een boeiende middag met al die oud leerlingen van de van der Palmschool, al vond ik het jammer dat ik de enige was van mijn klas, het is leuk om de verhalen van vooral oudere mensen te horen.
Wat mij bijzonder trof was het verhaal van de mevrouw met de vader en moeder die niet konden lezen en schrijven, waar de kachel door bittere armoede niet kon branden en dat de onderwijzer haar al om half 8 op school wilde hebben om lekker bij de kachel te kunnen zitten, ik kreeg er een brok van in mijn keel.
Ik heb meer verhalen gehoord van mensen waar het thuis niet bepaald een vetpot was, deze mensen verlangden ook niet bepaald terug naar die “goeie ouwe tijd” met zijn sociale misstanden.
Het is duidelijk dat de strijd die mijn vader en generatiegenoten na de oorlog hebben gevoerd voor betere werk- en leefomstandigheden en meer rechten voor de arbeidende klasse niet voor niets waren.
De leiding van de middag was in kundige handen van een oud-onderwijzeres die haar klasje goed bij de les wist te houden.
Het is hartverwarmend om te zien dat de vrijwilligers die het bestaan van het museum en aanverwante activiteiten mogelijk maken met zoveel passie de door hen opgenomen taak vervullen, hulde, hulde, hulde !
De museumwoning is prachtig ingericht in originele stijl, voor veel met name oudere bezoekers zal het “thuiskomen” zijn.
Wat ik grappig vond was dat op de ene slaapkamer een crucifix en rozenkransen hingen en op de ouderslaapkamer was een opengeslagen bijbeltje te zien met aan de muur een aandenken aan het doen van openbare belijdenis in de Nederlandse Hervormde kerk, voor 1912.
Voorwaar een staaltje van ongekende religieuze tolerantie!
Ik zal mij met liefde vriend van het museum maken.
Met de hartelijkste groet,
Jan van Deventer
Dankjewel Jan voor deze reactie!
Veel mensen zullen zich wel herkennen in je verhaal.
Het geeft ook steun aan ons streven om als Wijkmuseum iets te betekenen voor ons Soesterkwartier.
We zijn daarom erg blij dat je Vriend van het Wijkmuseum wilt worden!
Wie volgt?