(door, Joop de Keijzer)
Herinneringen naar aanleiding van de nieuwjaars borrel 2009 in de wijkwinkel

woensdag 28 januari 2009, 09:00 uur
Wat hebben al die lieve telefoontjes, mailtjes en reacties op straat mij goed gedaan naar aanleiding van mijn kleine medische ingreep. Ik ben inmiddels al weer aardig ter been en het genezingsproces verloopt voorspoedig. Ik draag nog wel een suspensoir.  Ga nu al regelmatig kleine wandelingen maken om te kijken hoe ver ik kan gaan, dus liep ik ook naar de nieuwjaarsreceptie van onze gezellige wijkwinkel aan de Noordewierweg. Rond een uur of vijf was het lekker druk en toen wijkwethouder Hans van Daalen binnen was, kon er een schattig filmpje worden vertoond over onze wijk het Soesterkwartier. Het is niet helemaal meer wat het vroeger was, maar leuk om te zien dat buurtjes elkaar toch nog wel een beetje in de gaten houden en bij ziekte een pannetje warm eten komen brengen met die geknoopte theedoek er omheen.

De memorabilia uit de wijk en de oude foto’s over historische plekjes en gebouwen waren uiteraard aanleiding tot ‘ weet je nog dat er’ en ‘kun jij je die en dat nog herinneren’.
Vooral oud groenteboer Hennie Mosterd en oud muzikant/historicus Joop Bloemhof kwamen met mooie verhalen en anekdotes uit die goeie ouwe tijd.De Soesterweg was een levendige winkelstraat met groenteboeren, visboer Tiemessen, schoenenzaken, kruideniers, bakkers en kappers.Joop Bloemhof speelde in een bandje en trad regelmatig op in het parochiehuis in de Paulus Borstraat.Ik liep er regelmatig in de bediening en verdiende zo een paar centen bij, want mijn baantje bij toenmalig sigarettengroothandel Van Zwol op de Puntenburgerlaan was ook geen vetpot. Daar zat ik ook op de lagere school (Gerardus Majella school) en meester Keizer was er hoofdmeester waarvan iedereen later dacht dat ik een zoon van hem was.Ook meester Mous gaf er les en zijn liniaaltje is legendarisch geworden, maar werkte wel in die tijd. Onderwijzeres juffrouw Rijke woonde op Dollardstaat 18 en ik droeg vaak haar schooltas hoewel ze mij altijd maar een middelmatige leerling vond. Het Sasje kwam uiteraard ter sprake, maar ook het Maria Internaat en de meisjesschool waar stiekem spelende meisjes werden begluurd en wij ons stoer gedroegen.  Evert Jansen vertelde over zijn tijd als bouwvakker( een eerlijk beroep) en de mechanische trekhond voor de groentekar van Mosterd werd ook nog gememoreerd. De aanwezigen vroegen ook bezorgd hoe het met mijn scrotum ging en toen ik vertelde dat alles weer functioneerde proosten wij op een mooie toekomst voor de wijkwinkel en het behoud van deze geliefde ontmoetingsplaats. Maar de mooiste herinnering kwam van oud elftalspeler Hennie Welp (70) die belde om te vragen hoe het met mij ging. Hij vertelde op het eind nog dat ik zo’n goede kopper was en tot mijn stomme verbazing noemde hij een spelmoment uit de zestiger jaren toen wij voetbalden in Lelystad. Ik maakte volgens hem een van de mooiste kopgoals die hij ooit had gezien. Hij kon het moment nog haarscherp voor zijn geest halen! Het is een column geworden die niet voor iedereen herkenbaar is maar deze mooie nostalgische momenten wilde ik u toch voor deze ene keer niet onthouden, mijn jeugdjaren in onze prachtwijk.
De roepnaam ‘Joop’ was in de tijd overigens de meest gekozen voornaam en bij voetbalkluppie KVVA konden we er bijna een heel elftal mee opstellen.